چقدر به بافتن و بافندگی علاقه دارید؟ بشر از دیرباز و از همان ایتدا قبل از آنکه تمدنهای اولیه نیز شکل بگیرد، برای تهیه پوشاک روشهای متعددی را امتحان کرده است. زمانی پوست حیوانات بهعنوان پوشش بدن انسان استفاده میشد و بعد از مدتی الیاف گیاهی توانست تا حد زیادی جای پوست حیوانات را بگیرد. اما انسان همیشه به دنبال راهحلهای آسان و بهتر بوده تا کاربردی بیشتری داشته باشد و حس زیبایی دوستی او را نیز تامین کند. مصنوعات لباسهای بافته شده توسط مردمان مصر باستان نشان میدهد که قدمت این هنر تقریباً به قرن پنجم بعد از میلاد میرسد. در این روش نخ و سوزنهای مخصوصی بهعنوان مهمترین و تنها ابزار مورد نیاز برای بافندگی کاربرد داشت و نیازی به وسایل سنگین مانند ماشینهای بافندگی نبود. بنابراین هر شخصی میتوانست این هنر و کار دستی را بهراحتی و در هر زمان انجام دهد. البته هنر بافندگی به همین جا ختم نشد و بهسرعت رشد پیدا کرد و گسترش یافت. در ادامه قصد داریم کمی درباره بافندگی، روند رشد آن، مراحل متعدد آن، اصول بافندگی و دستگاههایی که استفاده میشود اطلاعاتی در اختیار شما قرار دهیم
تاریخچه بافندگی
بافندگی یکی از قدیمیترین صنایع دستی بشر بهشمار میرود. امروزه شواهدی در دست است که مشخص میکند بشر از نه هزار سال پیش از پارچه بافته شده استفاده میکرده است. به این دلیل صنعت نساجی بهخصوص بافندگی دارای تاریخچهای بسیار قدیمی است. قرنهای متمادی صنعت بافندگی بهعنوان مهمترین صنعت تولید بشر بهشمار میرفت و نه تنها از نظر تولیدی این صنعت اهمیت داشت بلکه تأثیر آن در مسائل اجتماعی نیز اهمیت فراوانی داشته است. بهطور مثال استفاده از بردهها در تولید مواد اولیه نساحی مانند الیاف طبیعی بهخصوص در مزارع پنبه یا استفاده از کودکان خرد سال در کارخانجات نساجی بهویژه در بافندگی، نمونههائی از تأثیر اجتماعی صنعت نساجی بهشمار میرود. نخهای تولیدی در زمانهای قدیم بسیار نایکنواخت و ضخیم بود و بههمین دلیل پاچههای تولیدی نیز کاملاً ضخیم بودند. با این وصف در کتابهای مختلف آمده است که در این ادوار نیز پارچههای ظریف تولید میشده است.بهعلت طول محدود قاب و نخ تار روی آن، پارچه بافته شده نیز دارای طول محدودی بود در قرون بعد نخ تار بر روی غلتک نخ تار پیچیده میشد و این غلتک در یک دستگاه بافندگی دستی قرار میگرفت. نخهای تار پس از باز شدن از روی غلتک پارچه پیچیده میشد، این نوع دستگاه سالهای متمادی و بهعبارت دیگر تا اواسط قرن نوزدهم تنها وسیله بافت پارچه بهشمار میرفت
اولین تحول در راه تکنیکی شدن دستگاه بافندگی میلادی توسط شخصی بنام جانکی ایجاد شد و وی با اختراع روش پرتاب ماکوی سریع سبب سریعتر شدن عمل بافندگی نسبت به قبل شد. گرچه این اختراع تولید دستگاه بافندگی را بهمقدار کمی افزایش داد ولی باعث گردید تا راه جدیدی برای اختراعات بعدی گشوده شود.در سال ۱۷۸۵ میلادی ادموندکارت رایت موفق به اختراع یکدستگاه مکانیکی بافندگی شد. همزمان با این اختراع روش استفاده از انرژی بخار توسط جمیز ات در سال ۱۷۷۶ نیز ارائه شد و بدین ترتیب میسر گشت که بتوان قسمت اعظم دستگاههای مکانیکی را از آهن و چدن ساخت. در نتیجه دستگاههای با نیروی بخار بهحرکت درآمد.انسان آن دوره با الهام گرفتن از خانه پرندگان و عنکبوت که به نوعی با درهم تنیدن تارها و الیاف های مختلف ساخته میشده شروع به بافت با تکنیک های بسیار ابتدایی میکند. که طی قرن ها به صورت بافته های پرزدار و بدون پرز به عرصه ظهور پا مینهد.
در واقع هنر بافندگی با کشف الیاف های گیاهی و جانوری شروع شد. اما قبل از بافندگی باید عملیاتی همچون جدا کردن خار و خاشاک از انها ، ریسندگی، رنگرزی صورت پذیرد که به طور دقیق مشخص نشده انسان آن زمان چه مقدار زمان صرف کشف و اجرای اینگونه موارد کرده است.این مسائل سبب شد که به مرور ماشینهای بافندگی به مکانیزمهائی مجهز شود که عملیات فوق را بهصورت اتوماتیک انجام دهد. این عمل علاوه بر بالا بردن راندمان ماشین، میسر میسازد که یک کارگر بتواند با بیش از یک ماشین کار کند. نامیده می شود اتوماتیک شدن ماشینهای بافندگی در اواخر قرن نوزدهم شروع شد و در قرن بیستم به کمال اتوماتیک شدن ماشین با اختراع مکانیزم تعویض ماکو در اواخر قرن نوزدهم برداشته شد و پس از آن مکانیزم تعویض ماسوره اختراع گردید. در این زمان سیر اتوماسیون در بافندگی به کندی پیش میرفت زیرا بهعلت وجود نیروی کارگری فراوان و ارزان رغبت زیادی در مورد اتوماسیون وجود نداشت البته دلائل دیگری نیز در این مورد وجود داشت و آن محدودیتهائی از نظر کاربرد طرق جدید مکانیکی و الکتریکی در قسمتهای اتومات بود و حتی میتوان ادعا کرد که تکنیک ماشینهای بافندگی آن زمان برای قبول اتوماسیون هنوز نارس بود. توسعه اتوماسیون در ماشینهای بافندگی تا سالهای ۱۹۶۰ ادامه داشت
پیام ها
دیدگاهی در پیرامون این پست ثبت نشده است !